วันอาทิตย์ที่ 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2564

#นิยายรักขาดตอน EP3 ความผิดพลาดเพื่อเธอ

 ความผิดพลาดเพื่อเธอ

สำหรับความผิดพลาดบางครั้งเราคิดว่าเราสูญเสียอยากให้เวลานั้นหวนกลับมาเพื่อว่าเราจะได้แก้ไขสิ่งที่ผิดพลาดในอดีตแต่จริงๆแล้วเราไม่ได้สูญเสียอะไรเลยกับอดีตที่ผ่านมาตรงกันข้ามเราได้บทเรียนที่มีค่าจากการผิดพลาดมากมายบริษัทที่สอนให้เรารู้จักโลกและชีวิตมากขึ้นเพื่อว่าเราจะได้ไม่ได้ทำอะไรผิดพลาดในอนาคต

เราพยายามเตือนสติตัวเองอยู่เสมอว่า  ความรัก  มันไม่ได้เป็นทุกอย่างของชีวิตแต่เป็นเพียงบางส่วนเท่านั้นและสิ่งหนึ่งที่เป็นนิรันดร์ในชีวิตก็คือความเปลี่ยนแปลงแต่ทำไมนะกับการที่ใครคนหนึ่งเดินจากเราไปทิ้งความห่วงใยอาทรไว้เป็นอดีตเราจึงต้องมานั่งทำให้เสียใจไร้กำลังใจท้อแท้เพราะอะไรความรักหรือเพราะเราผิดกับทุกอย่างที่ผ่านๆมาในอดีต

ความผิดหวังในเรื่องของความรักทำให้เราเจ็บเจียนตายก็จริงอยู่แต่มันก็ทำให้เรามีความฉลาดขึ้นหากเรามองความผิดหวังที่ผ่านมาเป็นประสบการณ์ในชีวิตและการที่เราจะรักใครสักคนหนึ่งก็แล้วแต่ก็ไม่จำเป็นเลยว่าเราจะต้องสมหวังเสมอไปเพราะบางครั้งการที่เราสมหวังมันอาจทำให้เราเจ็บปวดก็ได้แต่บางครั้งการที่เราผิดหวังมันอาจจะทำให้เรามีความสุขขึ้นบ้างก็ได้หรือหากมีเหตุผลว่าเพราะอะไรและถ้าหากเราอย่าให้คนอื่นเขามารักเราเราก็ควรดูตัวเองเสียก่อนว่าเรามีอะไรดีให้เขารักบ้างและถ้าหากตัวเราเองไม่มีดีอะไรเลยเราก็ควรทำใจให้ได้ว่าเราไม่มีสิทธิ์เรียกร้องอะไรจากเขาเพราะตัวเราเองได้พิสูจน์แล้วว่าตัวเราไม่มีค่าเพียงพอเพราะสิ่งที่เรียกว่าความรักเริ่มจากการเสียสละให้ในเรื่องของความรักเสียก่อนไม่ใช่เริ่มจากจุดเรียกร้องของตัวเราเองถ้าเรามอบความรักต่อคนคนนึงก็ไม่จำเป็นว่าเราจะได้อะไรจากคนรักกลับมาแต่มันควรเป็นว่าเราได้ให้อะไรกับคนที่เรารักทำให้คนเรามีทั้งความสุขและความทุกข์มันคือคำที่มีความหมายมากมายแตกต่างกันและโอกาสก็แตกต่างกันความสุขเกิดขึ้นในเวลาที่คุณทั้งสองคนได้อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุขไปเที่ยวหัวเราะมันเป็นช่วงเวลาที่มีความหมายคือจุดเริ่มต้นทั้งหมดของความรักแต่ความทุกข์ก็ต้องตามมาเมื่อคนทั้งสองก็ไม่เข้าใจกันเติมทำไมคือกันเวลาที่อยู่ไกลกันจากที่เคยใกล้ชิดกันก็เริ่มห่างเหินเหมือนคนแปลกหน้าและคนสุดท้ายแยกทางกันเพราะความไม่เข้าใจกันจุดจบของความรักที่ต้องแยกทางกันก็เพราะความที่ต่างคนต่างมีเหตุผลของตัวเองซึ่งอาจจะถูกต้องหรือไม่ถูกต้องแต่ก็ไม่มีใครยอมใครเพราะต่างคนต่างมีทิฐิของตัวเองมากเกินไปไม่ยอมรับฟังความคิดเห็นของคนอื่น

ระหว่างเรามีรักให้กันมากมาย

ความตายไม่อาจมากเราสองคน

แต่ความผิดพลาดเกิดขึ้นเพียงแค่ 1 หน

ชีวิตเราสองคนจบสิ้นเพราะความวู่วาม

หากในวันนั้นเราสองคันหน้ามาหากัน

คงไม่มีวันต้องแยกอาการแบบนี้

เธอก็ยิงเราก็หยิ่งในศักดิ์ศรี

ไม่เป็นผลดีเลยใช่ไหม ไม่ต้องเลิกรา


#นิยายรักขาดตอน EP2 รอยรักรอยมลทิน

 รอยรักรอยมลทิน

4 ตุลาคม 2536  วันที่เธอบอกลาฉันถามเธอว่าเธอจะทิ้งเราไปจริงๆเหรอเราทำอะไรผิดถึงแม้ว่าเราจะจนแต่เราก็พยายามทำทุกอย่างเพื่อเธอเรารักเธอเท่ากับเธอไม่ได้เธอลองบอกเหตุผลหน่อยสิว่าเราทำผิดอะไร เธอตอบผมว่า ขอให้ลืมเรื่องนั้น สิ่งที่ผ่านมาขอให้คิดว่ามันเป็นความฝันไม่ได้ผิดอะไรแต่มันดีเกินไปสำหรับเราลาก่อนขอให้โชคดี 

เพื่อนๆครับถ้าเพื่อนเจอหน้ากันอย่างนี้จะรู้สึกอย่างไรสำหรับผมมันชาไปทั้งตัวและหัวใจอยากจะขอร้องว่าอย่าเพิ่งทิ้งฉันไปฉันขาดเธอไม่ได้แต่ว่าทำได้เพียงแค่คิดมันจุกแน่นหัวใจจนพูดไม่ออกผมชอบอยู่ตรงนั้นกว่าจะได้สติก็ไม่มีเธอแล้วพอตั้งสติได้ผมก็นั่งรอรถกลับที่พักคืนนั้นผมคิดมากได้เสียใจที่สุดในชีวิตของผมคงไม่อาจข่มตาให้หลับได้ความคิดตอนนั้นอยากจะหลับให้นานที่สุดจะได้ลืมเหตุการณ์ทุกอย่าง 2 ปีเศษที่เรามีใจให้กันแบบนี้มันจบสิ้นเมื่อชั่วโมงที่แล้วที่ผ่านมานี่เองผมทรมานทั้งกายและใจและจิตใจจนถึงเช้า   ผมไม่ไปทำงานนอนอยู่ในห้องคนเดียวจนถึงเที่ยงผมทำใจไม่ได้ผมไปซื้อยานอนหลับมากินผมกินเข้าไป 30 เม็ดนับอยู่ 2 วันเต็มพอตื่นขึ้นมาผมก็กลายเป็นคนเสียสติอาจเป็นเพราะผมคิดมากผมรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลหลายแห่งเจ้านายปกติดีจึงกลับมาทำงานที่กรุงเทพฯเหมือนเดิมนี่ก็ครึ่งปีผมไม่เคยเจอเขาแต่กาลเวลาไม่ได้เปลี่ยนความรักความเสียใจที่มันผ่านมาเลยผมพยายามจะลืมเธอเพราะมันเป็นไปไม่ได้เพราะเธอแต่งงานไปแล้ว

วันนี้ผมได้มานั่งอยู่ในมุมหนึ่งของศาลาแห่งนี้ศาลาจ๋าทำอย่างไรฉันจึงจะลืมเขาได้ฉันไม่ต้องการหรอกที่ทำฉันอย่างดีตัวเองที่รักและทุ่มเทให้เขามากไม่เคยใจให้


วันเสาร์ที่ 1 พฤษภาคม พ.ศ. 2564

#นิยายรักขาดตอน EP1 อดีตรักที่ไม่เคยลืม

       อดีตรักที่ไม่เคยลืม

สวัสดีครับเพื่อนศาลาคนเศร้าทุกคน ยังมีผมอีกคนหนึ่งที่ต้องขอเข้ามาหลบในศาลาแห่งนี้  ซึ่งผมไม่เคยคิดเลยว่าผมเองต้องเข้ามาอยู่กับเพื่อน  ศาลาคงมีที่ให้ผมเข้ามาพักบ้างนะครับ  เมื่อผมมีกำลังใจเมื่อไหร่ผมจะขอออกจากไปโดยดี  เพื่อที่จะได้มีที่ให้เพื่อนๆคนเศร้าได้เข้ามาพักกันบ้าง    

  ผมชื่อ วรา สัญชัย ผมเป็นคนปักษ์ใต้เป็นคนจังหวัดชุมพรตอนปี 30 ที่ผ่านมาผมได้เข้ามาทำงานในกรุงเทพฯโดยการแนะนำของพี่ชาย   ผมจึงไปพักอยู่กับพี่ชายที่พักแถวถนนเอกชัยบางขุนเทียนในปีแรกผมไม่เคยสนใจผู้หญิงที่ไหนสักคนคงเพราะความไม่รู้จักคำว่ารักละมั้งครับเพราะตอนนั้นผมอายุเพียง 16 ปีจึงไม่ได้คิดอะไรแต่พี่ชายกลับไปอยู่ที่ปักษ์ใต้แต่ผมยังไม่กลับพอดีผม ผมย้ายงานไปอยู่โรงงานปลากระป๋องนี่แหละครับที่ทำให้ผมได้รู้จักกับเธอเธอชื่อศิริวรรณชาวสวนเรื่องสั้นๆว่าวันครับเธอเป็นคนน่ารักยิ้มเก่งเธอเป็นคนจังหวัดเลยวันอยู่คนละแผนกกับผมแต่แผนกเธอต้องผ่านแผนกผมทุกครั้งที่เธอเข้ามาโรงงานแรกๆผมก็ไม่กล้าถามวันหรอกครับแต่  ไม่กี่วันผมก็ได้ชวนเธอไปดูหนังที่วงเวียนใหญ่มันก็ตกลงไปดูหนังกับผม  ผมดีใจมากตั้งแต่นั้นมาเราเริ่มใกล้ชิดกันจนกลายเป็นความรัก  ซึ่งดาวทั้งสองคนนั้นทักกันมากเป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขมากครับวันอาทิตย์เราก็เที่ยวด้วยกันถึงตอนเย็นเรากินข้าวด้วยกันและเหตุการณ์เก่าๆได้ไหมนะมายังรักและคิดถึงตลอดเวลาเวลาผ่านไปตั้งเป็นปีที่ผมไม่เคยลืมตั้งแต่เราคบกันมาผมไม่เคยคิดนอกใจหรือเป็นสัญญาอะไรแต่ทำไมต้องทำกับใหม่ขนาดนี้รู้ไหมว่ามันเจ็บปวดเหมือนตายทั้งเป็นช่วงปลายปี 36 เป็นวันลอยกระทงมันบอกผมว่าเธอจะกลับบ้านแต่เพื่อนๆรู้ไหมครับผมจัดการอย่างไรคืนนั้นผมก็คิดว่าเธอกลับบ้านจริงผมจึงไปลอยกระทงเพราะผมไปถึงผมเจอกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันมาก่อนถ้าผมเห็นเธอเดินควงกับผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเป็นภาพมาตราที่สุดตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเขาโอนไปเลยแม่แรงที่จะพิมพ์ตัวเองให้พ้นภาพนั้นก็ยังไม่มีใกล้แต่มองเขาทั้งสองมีความสุขและเดินจากไปคืนนั้นเป็นอันว่าผมไม่ได้ลอยกระทงกลับมานอนคิดทำอะไรสักอย่างนึงผมก็คิดไม่ออกเพื่อนออกไปซื้อเหล้ามากินรอ 2 วันผมก็ติดตามดูเขาทั้งสองคนตลอดไม่กล้าไว้อะไรกลัวจะเสียไปวันที่ 3 วันก็มาหาผมที่ห้องวันเอาใจผมสารพัดผมไม่ได้ทำอะไรให้มันวิจัยแม้แต่น้อยผมเห็นเธอเปลี่ยนแปลงของเธอต่อจากนั้นเราก็ยังคบกันตลอดมาซึ่งผมก็ยังรักเธอเสมอและรู้ว่าเธอยังคบจะติดต่อผู้ชายคนนั้นจนถึงปีใหม่ซึ่งตรงกับวันเกิดผมผมเชิญเธอไปเที่ยวที่บ้านแต่เธอบอกว่าค่อยกลับตอนตรุษจีนผมไม่ว่าอะไรเย็นนั้นเราสัญญาว่าจะจัดกินเลี้ยงในวันเกิดผมแต่พอถึงเวลานั้นวันกลับไปเที่ยวกับทอมเพื่อน แต่พอถึงเวลานั้นวันกลับไปเที่ยวกับทอมเพื่อนเธอคงเข้าใจคำว่าทอมนะผมไปตามเธอแต่เธอบอกว่าไม่ไปเธอจะไปเที่ยวกับเพื่อนเธอซึ่งผมก็เหมือนมากตั้งแต่วันนั้นเธอเริ่มตั้งเตือนหาดจนผมต้องถามวันตรงๆว่าเมื่อไหร่เธอจะกลับมาเป็นคนเดิมเธอบอกเธอก็ไม่ต้องการเห็นหน้าผมอีกแล้วเธอบอกว่าถ้ายังรักกันอยู่ขอเวลา 1 เดือนเพื่อจะให้เธอจะให้สบายใจผมก็ตกลงตามที่ขอตอบด้วยนะผมไม่รู้จะทำยังไงดูก็รู้ว่าเธอคงไม่กลับคืนมาอีกแล้วเพื่อนๆช่วยคิดหน่อยว่าผมต้องทำยังไง

คืนนั้นทั้งคืนผมนอนไม่หลับต้องเอาเหล้ามาดับทุกข์กินเหล้าไปน้ำตาไหลไปตัดสินใจออกจากงานน้ำน้อย อยู่ในห้องกินเหล้าจนอาทิตย์หนึ่งผ่านไปไม่ค่อยได้คิดตั้งแต่วันนั้นผมไม่เคยพูดกับเธอเลยได้แต่มองดูตัวเองหากจะถึงตรุษจีนเธอก็เห็นความรักตัวเองและมีแฟนใหม่ผมจึงตัดสินใจเขียนจดหมายหาซื้อเป็นครั้งสุดท้ายแล้วบอกว่าไม่จะกลับบ้านแล้วขอให้โชคดี


วันพฤหัสบดีที่ 24 กันยายน พ.ศ. 2558

วันนี้เมื่อในอดีต



24 กันยายน พ.ศ. 2491 วันก่อตั้งบริษัท ฮอนด้า มอเตอร์ (Honda Motor) บริษัทผลิตรถยนต์จากประเทศญี่ปุ่น ก่อตั้งโดย โซอิชิโร ฮอนดะ (Soichiro Honda) วิศวกรชาวญี่ปุ่น บริษัทแห่งนี้ผลิตรถยนต์, รถบรรทุก, รถจักรยานยนต์, หุ่นยนต์และเครื่องจักรอุตสาหกรรมหนักอีกหลายประเภท สำนักงานใหญ่ตั้งอยู่ที่กรุงโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น ฮอนด้าเริ่มรุกตลาดโลกโดยการผลิตจักรยานยนต์ และเริ่มประสบความสำเร็จจากรถยนต์ฮอนด้า ซีวิค ซึ่งเริ่มออกขายในปี 2515 และฮอนด้าแอคคอร์ด ในปี 2519 ต่อมาในปี 2529 ฮอนด้าได้สร้างยี่ห้อใหม่ในสหรัฐอเมริกา คือ "แอคิวร่า" (Acura) ซึ่งเป็นยี่ห้อรถญี่ปุ่นรายแรกที่ไปเปิดรถยี่ห้อใหม่ในอเมริกา

วันพุธที่ 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2558

วันนี้เมื่อในอดีต

 

#นิยายรักขาดตอน EP3 ความผิดพลาดเพื่อเธอ

  ความผิดพลาดเพื่อเธอ สำหรับความผิดพลาดบางครั้งเราคิดว่าเราสูญเสียอยากให้เวลานั้นหวนกลับมาเพื่อว่าเราจะได้แก้ไขสิ่งที่ผิดพลาดในอดีตแต่จริง...