อดีตรักที่ไม่เคยลืม
สวัสดีครับเพื่อนศาลาคนเศร้าทุกคน ยังมีผมอีกคนหนึ่งที่ต้องขอเข้ามาหลบในศาลาแห่งนี้ ซึ่งผมไม่เคยคิดเลยว่าผมเองต้องเข้ามาอยู่กับเพื่อน ศาลาคงมีที่ให้ผมเข้ามาพักบ้างนะครับ เมื่อผมมีกำลังใจเมื่อไหร่ผมจะขอออกจากไปโดยดี เพื่อที่จะได้มีที่ให้เพื่อนๆคนเศร้าได้เข้ามาพักกันบ้าง
ผมชื่อ วรา สัญชัย ผมเป็นคนปักษ์ใต้เป็นคนจังหวัดชุมพรตอนปี 30 ที่ผ่านมาผมได้เข้ามาทำงานในกรุงเทพฯโดยการแนะนำของพี่ชาย ผมจึงไปพักอยู่กับพี่ชายที่พักแถวถนนเอกชัยบางขุนเทียนในปีแรกผมไม่เคยสนใจผู้หญิงที่ไหนสักคนคงเพราะความไม่รู้จักคำว่ารักละมั้งครับเพราะตอนนั้นผมอายุเพียง 16 ปีจึงไม่ได้คิดอะไรแต่พี่ชายกลับไปอยู่ที่ปักษ์ใต้แต่ผมยังไม่กลับพอดีผม ผมย้ายงานไปอยู่โรงงานปลากระป๋องนี่แหละครับที่ทำให้ผมได้รู้จักกับเธอเธอชื่อศิริวรรณชาวสวนเรื่องสั้นๆว่าวันครับเธอเป็นคนน่ารักยิ้มเก่งเธอเป็นคนจังหวัดเลยวันอยู่คนละแผนกกับผมแต่แผนกเธอต้องผ่านแผนกผมทุกครั้งที่เธอเข้ามาโรงงานแรกๆผมก็ไม่กล้าถามวันหรอกครับแต่ ไม่กี่วันผมก็ได้ชวนเธอไปดูหนังที่วงเวียนใหญ่มันก็ตกลงไปดูหนังกับผม ผมดีใจมากตั้งแต่นั้นมาเราเริ่มใกล้ชิดกันจนกลายเป็นความรัก ซึ่งดาวทั้งสองคนนั้นทักกันมากเป็นช่วงเวลาที่ผมมีความสุขมากครับวันอาทิตย์เราก็เที่ยวด้วยกันถึงตอนเย็นเรากินข้าวด้วยกันและเหตุการณ์เก่าๆได้ไหมนะมายังรักและคิดถึงตลอดเวลาเวลาผ่านไปตั้งเป็นปีที่ผมไม่เคยลืมตั้งแต่เราคบกันมาผมไม่เคยคิดนอกใจหรือเป็นสัญญาอะไรแต่ทำไมต้องทำกับใหม่ขนาดนี้รู้ไหมว่ามันเจ็บปวดเหมือนตายทั้งเป็นช่วงปลายปี 36 เป็นวันลอยกระทงมันบอกผมว่าเธอจะกลับบ้านแต่เพื่อนๆรู้ไหมครับผมจัดการอย่างไรคืนนั้นผมก็คิดว่าเธอกลับบ้านจริงผมจึงไปลอยกระทงเพราะผมไปถึงผมเจอกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันมาก่อนถ้าผมเห็นเธอเดินควงกับผู้ชายคนหนึ่งซึ่งเป็นภาพมาตราที่สุดตอนนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเขาโอนไปเลยแม่แรงที่จะพิมพ์ตัวเองให้พ้นภาพนั้นก็ยังไม่มีใกล้แต่มองเขาทั้งสองมีความสุขและเดินจากไปคืนนั้นเป็นอันว่าผมไม่ได้ลอยกระทงกลับมานอนคิดทำอะไรสักอย่างนึงผมก็คิดไม่ออกเพื่อนออกไปซื้อเหล้ามากินรอ 2 วันผมก็ติดตามดูเขาทั้งสองคนตลอดไม่กล้าไว้อะไรกลัวจะเสียไปวันที่ 3 วันก็มาหาผมที่ห้องวันเอาใจผมสารพัดผมไม่ได้ทำอะไรให้มันวิจัยแม้แต่น้อยผมเห็นเธอเปลี่ยนแปลงของเธอต่อจากนั้นเราก็ยังคบกันตลอดมาซึ่งผมก็ยังรักเธอเสมอและรู้ว่าเธอยังคบจะติดต่อผู้ชายคนนั้นจนถึงปีใหม่ซึ่งตรงกับวันเกิดผมผมเชิญเธอไปเที่ยวที่บ้านแต่เธอบอกว่าค่อยกลับตอนตรุษจีนผมไม่ว่าอะไรเย็นนั้นเราสัญญาว่าจะจัดกินเลี้ยงในวันเกิดผมแต่พอถึงเวลานั้นวันกลับไปเที่ยวกับทอมเพื่อน แต่พอถึงเวลานั้นวันกลับไปเที่ยวกับทอมเพื่อนเธอคงเข้าใจคำว่าทอมนะผมไปตามเธอแต่เธอบอกว่าไม่ไปเธอจะไปเที่ยวกับเพื่อนเธอซึ่งผมก็เหมือนมากตั้งแต่วันนั้นเธอเริ่มตั้งเตือนหาดจนผมต้องถามวันตรงๆว่าเมื่อไหร่เธอจะกลับมาเป็นคนเดิมเธอบอกเธอก็ไม่ต้องการเห็นหน้าผมอีกแล้วเธอบอกว่าถ้ายังรักกันอยู่ขอเวลา 1 เดือนเพื่อจะให้เธอจะให้สบายใจผมก็ตกลงตามที่ขอตอบด้วยนะผมไม่รู้จะทำยังไงดูก็รู้ว่าเธอคงไม่กลับคืนมาอีกแล้วเพื่อนๆช่วยคิดหน่อยว่าผมต้องทำยังไง
คืนนั้นทั้งคืนผมนอนไม่หลับต้องเอาเหล้ามาดับทุกข์กินเหล้าไปน้ำตาไหลไปตัดสินใจออกจากงานน้ำน้อย อยู่ในห้องกินเหล้าจนอาทิตย์หนึ่งผ่านไปไม่ค่อยได้คิดตั้งแต่วันนั้นผมไม่เคยพูดกับเธอเลยได้แต่มองดูตัวเองหากจะถึงตรุษจีนเธอก็เห็นความรักตัวเองและมีแฟนใหม่ผมจึงตัดสินใจเขียนจดหมายหาซื้อเป็นครั้งสุดท้ายแล้วบอกว่าไม่จะกลับบ้านแล้วขอให้โชคดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น